Tkanina żakardowa dwustronna, najczęściej jedwabna, zwykle jednobarwna, z wzorem matowym na błyszczącym tle (lub odwrotnie), uzyskiwanym przez odpowiednie dobranie splotów krawieckich, najczęściej atłasowych i skośnych.

Włókno pochodzi z nasienia różnych odmian bawełnianej rośliny. Roślina uprawiana od 4000p.n.e w Indiach, skąd przywędrowała do Egiptu, Babilonu, Chin i Azji Mniejszej. Włókno bawełniane jest jednokomórkowe, ma postać wyrównanej wstążki w spiralnym skręcie, i pogrubione strony. Powierzchnia włókna jest pokryta cienką i mocną skórą. Jest prześwitująca - wgłębiona, wypełniona powietrze - i resztki protoplazmy przebiegają wzdłuż włókna. Długość włókna jest 10-60 μm, jego grubość 12-40 μm.

Proces w którym, dąży się do otrzymania odpowiedniego stopnia bieli – czasem dodaje się tzw. wybielaczy optycznych, które pochłaniają promieniowanie niewidzialne dla oka oraz oddają jako widzialne – co poprawia wizualny efekt bieli.

Ozdobny pas umieszczony na obrzeżach ręcznika wykonany metodą tkania z zastosowaniem kolorowego wątku, metodą reliefu lub splotu atłasowego.

Zdolność włókna do powrotu do oryginalnych wymiarów i kształtu po deformacji. Taka zdolność jest zależna od wilgoci, temperatury i wcześniejszego napięcia.

Tkanina z okrywą pętelkową, wytwarzana na specjalnych krosnach. Tkanina tworzona jest z dwóch osnów, podstawowej i pętelkowej, oraz wątku. W trakcie tkania minimalnie naprężona. Używana głównie do produkcji ręczników i szlafroków.

To gęstość materiału, zazwyczaj podawana na cal lub metr kwadratowy. Im wyższa gęstość, tym lepsze właścicości posiada materiał.

Tasiemka lub pasek materiału, używany do obszywania brzegów materiału.

Wykończenie stosowane do bawełnianych tkanin, w którym stosuje się na tkaninę zimny roztwór sody kaustycznej, i równocześnie nacisk. Wykończenie tworzy trwały jedwabny połysk i wzrasta wypełnienie i wytrzymałość tkaniny.

System podłużnych przędz w tkaninie równoległy do krawędzi.

Jeden ze ściegów, który zabezpiecza, ulepsza, łączy i ozdabia brzegi materiału. Taki zakład, może być 1-, 2-,3-, 4- i 5- nitkowy. Każdy ma osobne zastosowanie .Nazwa „owerlok” dotyczy także specjalnej maszyny, która wykonuje taki ścieg.

Rodzaj bawełnianej tkaniny o splocie płóciennym. Nić wykorzystywana do produkcji tkaniny jest okrągła, a sama tkanina - gładka i bardzo ścisła. Z perkalu szyje się m. in. bieliznę pościelową.

Zwyczajowa nazwa tkaniny wykonanej w splocie płociennym o wielorakim zastosowaniu.

Bardzo popularne włókno syntetyczne.

Tworzywo sztuczne z którego produkuje się włókna elastyczne.

Wgłębienie, w przypadku tkanin frottowych jest to wąska, płaska powierzchnia tkaniny bez pętelek; wzór wykonany tą metodą charakteryzuje się „wybraniem pętelek” w określonych miejscach.

Jeden z procesów wykańczania tkanin. Polega na przepuszczeniu tkaniny przez odpowiednią maszynę. Powoduje zmniejszenie rozciągliwości tkanin w trakcie normalnego ich użytkowania.

Splot satynowy. Barwiona lub drukowana o trwałym połysku. Stosowana na sukienki, bluzki, podomki, pościel, obrusy.

Jeden z podstawowych splotów tkackich. W splocie tym wykonywane są tkaniny potocznie nazywane plótnem. Zastosowanie:tkaniny pościelowe, obrusowe i dekoracyjne.

W technologii wytwarzania tkanin frottowych jest to proces polegający na ścięciu górnej części pokrywy pętelkowej, w wyniku czego otrzymujemy tkaniny welurowe.

To skomplikowany wzór tkanin wzorzystych wykonany przy użyciu maszyny Żakarda , której konstruktorem był Józef Maria Jacquard, umożliwiającej sterowanie poszczególnymi nitkami osnowy.